Doha'da uzun bir yolculuk sonrası aktarma yapma zamanı. Dışarısı 35 derece, bende uykuluyum. Uçaktan erken iniyorum, otobüste hemen bir yer bulup oturuyorum. Ve doha' da terminale gidiş (ring) süresinin 25 30 dk. olduğunu bildiğim için hemen uyuyorum...

........

Herhalde terminale yaklaştığımızı hissettiğimden gözlerimi açıyorum ve açmamla zihnimin kendi içinde ki ses, belkide 1 sn içinde şunları söylüyor " o da değil, oda değil bu ne yahu.. dur dikkatlice bak... yoksa??? 787!!!!!"

Ani bir zıplama, ilk kez gördüğüm bu kuş için tek kare ... Belki zaman var, cep telefonu da olsa, telaşla telefonu çıkarıyorum, alelacele titrek ellerle kamerayı açıyorum... Çekiyorum.. O ekrana bakarak mutlu oluyor ardında kafamı çevirip ona bakıyorum.

Ama bilgisayarda telefonun yanlış yere, otobüsün camındaki filme odaklandığını görünce hüsranı da yaşıyorum..

Keşke telefonla çekmek yerine , doya doya bakmanın tadını çıkarsaydım ve hatta ; açaydım kollarımı gitme diyeydim
Hatta keşke uyanmasaydım.

Bu öykü o kötü kareye ait...




PMDG çıkarsın, FS ye geri dönme nedenim olacak..